Κάμποσες δεκαετίες πριν, η ιδέα πως μια παγκόσμια συνωμοσία θα εξυφαινόταν για την καταστροφή των Ελληνικών ιδεωδών, ακόμα και της φυσικής υπάρξεως των Ελλήνων, ακουγόταν υπερβολική. Τα πράγματα ήσαν τακτοποιημένα. Οι καλοί και οι κακοί ήσαν ευδιάκριτοι και οι βεβαιότητες της ζωής κυριαρχούσαν. Ήταν οι εποχές που οι γυναίκες φορούσαν μεσάτα φορέματα και μυτερά γοβάκια κι ένα πτυχίο γυμνασίου εξασφάλιζε στον άνδρα μια καλή θέση γραφείου. Ακόμα και για τους πιο ψαγμένους, καλά τα έλεγαν ή τα έγραφαν κάποιοι, αλλά τέλος πάντων υπερέβαλλαν προκειμένου να προσελκύσουν το ενδιαφέρον.

Μερικά χρόνια αργότερα, όταν η Χρυσή Αυγή έγραφε ξεκάθαρα και με επιχειρήματα ότι ο εχθρός ήταν προ των πυλών, πολλοί καλοπροαίρετοι αλλά, προς Θεού, νοικοκυραίοι, όχι ακραίοι, έβρισκαν τα γραφόμενα υπερβολικά. Πολλοί έβλεπαν τον κίνδυνο, αλλά φοβούνταν να ομολογήσουν την απαιτούμενη εκ μέρους τους δράση. Είπαμε, προ παντός να μην τους πουν ακραίους. Τα αγριόχορτα φούντωναν στην αυλή τους, αλλά οι νοικοκυραίοι νοιάζονταν μόνο για τη βολή τους.

Σήμερα, άλλα δέκα χρόνια μετά, κάποιοι, είτε επειδή θορυβήθηκαν προσωπικά, είτε επειδή εξυπηρετούν τους σκοπούς γκρουπούσκουλων που τους ντοπάρουν με ευκαιριακά πυροτεχνήματα δράσης, θυμήθηκαν τον κίνδυνο και ζητούν την δημοκρατική επίλυση του ζητήματος των λαθρομεταναστών. Κάποιοι άλλοι ονειρεύονται και πάλι, μετά από 50 χρόνια ραστώνης, μια ξανθομαλλούσα Μεγάλη Ελλάδα που θα αναδυθεί από τον αφρό του Αιγαίου ως άλλη Αφροδίτη.

Συναγωνιστές και συναγωνίστριες, όλοι και όλες πιστεύουμε ότι στο Λαό και την Πατρίδα μας πρέπει ένα καλύτερο Αύριο. Ότι η Ελλάς δεν προορίζεται να είναι μικρή και τίμια, περιμαντρωμένη από τους σκύλους τούρκους, βούλγαρους, αλβανούς και σκοπιανούς που αλυχτούν τριγύρω της, τρομοκρατημένη από κάμποσους άλλους ασιάτες και μαύρους αλήτες, κυβερνημένη από κρετίνους προλετάριους και φιμωμένη από αμερικανοσιωνιστές δεσμοφύλακες.

Αξίζει στη Φυλή μας μια ελεύθερη, υγιής, ζωντανή Πατρίδα, σαν αυτή που γλίστρησε μέσα από τα χέρια των Ευρωπαϊκών λαών εξ' αιτίας των αδελφοκτόνων Ευρωπαϊκών πολέμων και της μεγάλης χαμένης μάχης του περασμένου αιώνα.

Σήμερα όμως και αύριο, και για να μπορέσουν οι Λευκοί άνθρωποι να γυρίσουν τον τροχό της Ζωής, όσο και όπως προλάβουν πριν η Αθηνά στέρξει και ο Θεός βάλει το χέρι Του, χρειάζονται άμεσα και χειροπιαστά μέτρα. Δε λέω να αποκλείσουμε από το μυαλό μας τις ηρωικές ιστορίες του παρελθόντος ή τα πιστεύω για το αύριο.

Πρώτη όμως προτεραιότητα, ετούτη την ώρα είναι η στοιχειώδης, βιολογική προστασία της Φυλής μας. Σημαντικότερο όλων θαρρώ είναι να αντιληφθούν οι συμπατριώτες μας τη σημασία της καθαρότητας του Αίματος. Ιδιαίτερα οι μικρές ηλικίες, είναι απαραίτητο να καταλάβουν την ομορφιά που μεταφέρουν στις φλέβες τους και την ανάγκη να διατηρηθεί όπως σε όλη τη Φύση έτσι και στον Άνθρωπο η βιοποικιλότητα. Όπως δηλαδή τα χρώματα ανακατεμένα φτιάχνουν μια μουτζούρα, οι γεύσεις αταίριαστες δημιουργούν ένα σιχαμερό φαγητό και οι νότες παράταιρες ενοχλούν τα αυτιά και το μυαλό μας, έτσι και οι ανθρώπινες φυλές ανάκατες είναι θέαμα αφύσικο, ανήθικο, άσχημο και ενάντιο στη θέληση του Θεού και του Ανθρώπου, άσχετα από τις μόδες και τα πρότυπα του συρμού.

Οι ξένοι είναι εδώ και ίσως, μπροστά στην κεντρική εξουσία που προστατεύει εργολαβικά τον εισβολέα, να μην μπορούμε να επιλύσουμε το πρόβλημα στο σύνολό του. Τώρα ας δώσουμε τη μάχη τοπικά. Στη γειτονιά. Στο σχολείο. Στο φίλο. Λόγια συγκεκριμένα. Επί του θέματος. Τώρα, ας πάνε παραπίσω τα «θα» κι ας προχωρήσουμε στα πρακτικά «πρέπει».

Η ΟΧΙΑ